وقتی ما دور از اجتماع بزرگ‌تر شدیم!
تاریخ انتشار: ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۹۵۴۵۰۷
به دبستانی‌ها و کلاس اولی‌هایی که مدرسه و آموزش حضوری را ندیدند کاری ندارم، اما می‌خواهم به مدرسه‌ی خودمان و دانش‌آموزان پایه‌ی هشتم و نهم سر بزنم، چون از ابتدای هفته‌ی سوم فروردین که به مدرسه برگشتیم، متوجه شدم خودم و بسیاری از دوستانم قوانین مدرسه را فراموش کرده‌ایم! البته در گفت‌وگویی که با دانش‌آموزان مدرسه‌های دیگر داشتم، متوجه شدم که این موضوع در همه‌ی مدرسه‌ها شایع است! البته این را هم بگویم که ماسک و الکل را هرگز فراموش نمی‌کنیم!
من خودم تا قبل از شیوع کرونا شش سال و نیم به‌صورت حضوری مدرسه رفته بودم و تصوری از آموزش آنلاین نداشتم، تا اینکه کرونا آمد و ما در میانه‌ی پایه‌ی هفتم به خانه رفتیم و هشتم را هم نفهمیدیم چه شد و حالا در روزهای انتهایی پایه‌ی نهم به مدرسه برگشتیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کرونا درسی به ما داد و فهمیدیم مدرسه، آن‌قدرها هم که از آن فراری بودیم، بد نبوده است. نه فقط برای دیدن هم‌کلاسی‌ها، که حتی در بحث آموزش هم فهمیدیم آنچه در کلاس حضوری یاد می‌گیریم، چه‌قدر ماندگارتر و شیرین‌تر است.
همه می‌دانند چه خبر است
در مدرسه‌ی ما بیشتر معلم‌ها و همه‌ی معاون‌ها و حتی مدیر مدرسه، رابطه‌ی دوستانه و صمیمانه‌ای با دانش‌آموزان دارند. بماند که بعد از بازگشت ما به مدرسه، وضعیت به شکل خاصی عوض شده و شوخی‌ها و رفتارهای عجیبی از بعضی دوستانمان می‌بینیم!
البته معلم‌هایی هم هستند که حتی ساده‌ترین شوخی‌ها را جدی می‌گیرند. مثلاً در همین مدت کوتاه، یکی از معلم‌ها چندبار هم‌کلاسی‌هایم را تنبیه بدنی کرده است. آنها خودشان اعتراضی نکردند، اما من مسئله را با مدیر و معاون پایه‌ی نهم مطرح کردم و آنها از من تشکر کردند.
مدیر به من گفت مطابق ماده‌ی ۷۷ آئین‌نامه‌ی انضباطی مدارس: «اعمال هرگونه تنبیه از قبیل اهانت، تنبیه بدنی و تعیین تکالیف درسی جهت تنبیه، ممنوع است.»
البته بر اساس ماده‌ی ۷۴ این آئین‌نامه، «قصور و سهل‌انگاری دانش‌آموزان نسبت به انجام وظایف خود تخلف محسوب می‌شود. مدیر، شورای مدرسه، معاونان و مربیان موظف‌اند قبل از اعمال هرگونه تنبیه از وضع و موقعیت محصل آگاهی یابند و در جست‌وجوی انگیزه و علت تخلف برآیند و نسبت به رفع آن اقدام کنند.»
اما می‌خواهم به پشت میزها برگردم؛ جایی که ما می‌نشینیم و منتظر می‌مانیم تا دبیر وارد شود. بعد دبیر وارد می‌شود و حالا برخی از هم‌کلاسی‌هایم فراموش می‌کنند جلوی پای دبیر بایستند!
یا مثلاً روز اول این‌قدر موی همه‌ی ما بلند بود که حیاط مدرسه بیشتر شبیه سالن مد شده بود! معاون پشت بلندگو از همه درخواست کرد موهای خود را مرتب و کوتاه کنند. دو هفته طول کشید و هنوز موها بلند بودند. بسیاری از دانش‌آموزان اعتراض داشتند که اصلاً چرا باید موهایمان را کوتاه کنیم. شاید دوباره مدرسه‌ها آنلاین شود. معلوم نیست که! و این‌قدر جر و بحث کردند که کار به هشدار انضباطی کشید.
بقیه‌ی رفتارها را هم نمی‌گویم. هم معلم‌ها می‌دانند چه خبر است و هم دانش‌آموزان!
عادت به آموزش آنلاین
بند ۹ ماده‌ی ۶۸ آئین‌نامه‌ی انضباطی مدارس، بر «خودداری از به‌کاربردن وسایل تجملی و آرایشی و پرهیز از همراه‌آوردن اشیای گرانبها و وسایل غیرمرتبط با امور تحصیلی به مدرسه.» تأکید دارد و کارشناسان، تلفن‌همراه را مصداق بند ۹ این ماده می‌دانند.
اما حالا تلفن‌همراه به یک مشکل جدی تبدیل شده است. چون در دو سال و اندی آموزش آنلاین، حتی برای کسانی که از لپ‌تاپ برای آموزش استفاده می‌کردند، تلفن‌همراه برای ارسال برخی تکالیف یا حضور در گروه‌های آموزشی، نیازی جدی بود و این عادت چنان پایدار شده که تقریباً در کیف همه‌ی بچه‌ها یک گوشی تلفن‌همراه که در حالت سکوت یا پرواز قرار گرفته وجود دارد.
بعضی از هم‌کلاسی‌هایم حتی در زمان استراحت کلاس، شروع می‌کنند به چت‌کردن! وقتی معلم ببیند و اعتراض کند، می‌گویند: «گوشی بخشی از آموزش است دیگر!» بعد پای معاون و مدیر به کلاس باز می‌شود و معاون با صورت برافروخته، یک به یک قوانین مدرسه را توضیح می‌دهد و می‌گوید: «تعجب می‌کنم چه‌طور فراموش کرده‌اید؟»
نمی‌خواهم برگردم
ما بزرگ‌تر شده‌ایم آقای معاون! نه در محیط مدرسه که در خانه بزرگ شدیم؛ بسیاری از ما ساعت‌های زیادی از روز را در خانه تنها بودیم. والدین شاغل بودند و ما بودیم و فضای مجازی و مدرسه‌ی آنلاین!
یک تی‌شرت مناسب می‌پوشیدیم که اگر دوربین کلاس باز شد، سر و وضعمان درست باشد. دخترها هم که مقنعه می‌پوشیدند.
وقتی دوربین کلاس بسته بود، خوراکی می‌خوردیم و دراز می‌کشیدیم و حال و روزمان هیچ شباهتی به یک دانش‌آموز نداشت. زمان می‌خواهد تا یادمان بیاید.
راستش را بخواهید با همه‌ی راحتی و آسایش آن‌روزها، واقعاً دلم نمی‌خواهد به خانه برگردم و با زنگ هشدار تلفن‌همراه، سر کلاس حاضر شوم در حالی که بوی قورمه‌سبزی و صحبت‌های اعضای خانواده با صدای معلم در هم می‌پیچد.
کد خبر 674809 برچسب‌ها نوجوان كرونا در ايران مدرسه و مدارس همشهری دوچرخهمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: نوجوان كرونا در ايران مدرسه و مدارس همشهری دوچرخه دانش آموزان هم کلاسی ها تلفن همراه معلم ها پایه ی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۹۵۴۵۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معاون پرورشی وزارت آموزش و پرورش: مربی‌های پرورشی ابزار مناسب برای تحقق اهداف تربیتی را ندارند
حجت‌الاسلام پورثانی با اشاره به اینکه طی سال‌های قبل مربی پرورشی مدرسه به عنوان یک کارمند درجه ۲ نگاه می‌شد گفت: لزوماً هم مربی پرورشی کلاسی نداشته بود. همان طور که می‌بینیم امروز هم نیمی از مدارس کشور مربی پرورشی ندارند.
معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش گفت: ما فقط در پایه هفتم و هشتم یک درس تفکر و سبک زندگی داریم، در پایه‌های دیگر درس خاصی در امور تربیتی نداریم؛ مربی‌های پرورشی هم ابزار مناسب برای اهداف خود را ندارند.
در فضا، محتوا و نیروی انسانی کمبود داریم
وی با بیان اینکه فضا، محتوا و نیروی انسانی سه ضلع کار تربیتی است گفت: در هر سه ضلع ما دچار کمبود و مشکل هستیم. کار تربیتی تنها به وسیله آموزش و پرورش قابل جمع نیست؛ وظایف آموزش و پرورش هم با دیگر دستگاه‌ها قابل مقایسه نیست. رهبری هم برای مسئله تاکید کردند.
حجت‌الاسلام پورثانی گفت: ما باید عرصه را برای همه دغدغه‌مندان عرصه تربیتی فراهم کنیم. یکی از موانعی که نمی‌توانستیم بعد از ظهر مدارس و پنج شنبه‌ها را در اختیار امور تربیتی قرار دهیم خوشبختانه با برنامه هفتم توسعه عملیاتی کردیم.
وی با اشاره به اینکه درب آموزش و پرورش به روی همه دغدغه‌مندان عرصه فرهنگی و تربیتی باز است؛ گفت: ۵۰ هزار گروه جهاد تبیین در سراسر کشور بزرگترین عملیات جهاد تبیین را راه اندازی کردند. اعتقاد ما و شعار دولت هم همین است که اگر می‌خواهیم در آموزش و پرورش اتفاقی بیفتد چاره‌ای جز ورود با ضابطه گروه‌های جهادی ندارد.
معاون وزیر آموزش و پرورش گفت: شاخص اصلی ما رسیدن به حیات طیبه منطبق با سند تحول بنیادین آموزش و پرورش است. البته برخی معتقد بودند وزارت آموزش و پرورش باید به نام وزارت تربیت رسمی جمهوری اسلامی تغییر یابد؛ سند تحول هم بر مبنای تربیت است و حتی پیوست برنامه درسی آن را هم دیده است. طرح اتقان را هم با هدف تقویت روحانیت در مدارس راه اندازی کردیم.
معلوم نیست دانش آموز اوقات فراغتش را چگونه طی می‌کند
وی در خصوص باز بودن درب مدارس به روی دانش آموزان در روزهای پایانی هفته گفت: ما سند جامع اوقات فراغت دانش آموزان را نوشته‌ایم. تمام اوقاتی که دانش آموز در اختیار مدرسه نیست و معلوم هم نیست دانش آموز اوقات فراغتش را چگونه طی می‌کند. آموزش و پرورش به عنوان متولی اصلی تربیت، باید برای تمامی اوقات دانش آموز برنامه داشته باشد.
لزوم فعال شدن ۳۵۰ مدرسه توسط مساجد
حجت‌الاسلام پورثانی با بیان اینکه ۳۵۰ مدرسه توسط مساجد باید فعال شوند گفت: ما آماده میزبانی همه گروه‌های مردمی را که در چهارچوب انقلاب فعالیت کنند؛ در تابستان داریم. در ۷۲۵ منطقه آموزش و پرورش یک دبیرخانه اوقات فراغت داریم؛ هر فردی که دغدغه‌مند امور تربیتی است و برای این موضوع برنامه دارد می‌تواند به دبیرخانه مراجعه کند. ما این آمادگی این مسئله را داریم و معتقدیم که درِ مدارس را هم به روی گروه‌های مردمی باز می‌کنیم.
منبع: خبرگزاری مهر
همسان سازی حقوق بازنشستگان کشوری از خردادماه سال جاری